Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Çok insan tanıdı bu fani,
Çok olaylara gerek tanıklık etti,
Anladı gerek ekserinin göründüğü gibi olmadığını,
Acılar çektik anlamadılar..

Acıyı tatmadılar ondan,

Aklımı ziyarete gel,
Özlemin acısını çıkarmak yetmez sabret..
Aklımı ziyarete gel,
Başımda bin bela bin musibet..

Yaşamak yoruyor hayatı,

Alevlerin rengide değişirdi,
Tıpkı gönül kırıklıkları gibi..
Yüzlerin rengi çoraklara serpildi,
Gönül hicranının kırıklığı gibi..

Ateşten gömlekler giydik,

Susmak çare olsaydı kazanırdı bu fani,
Haykırmak niyahet erseydi kalırdı baki,
Kaybımın izinde harap ettim gençliği,
Garip suallere insanlar kaldı yabancı
Bilmediğine der insan ben dahi..

Gözler gökyüzü üzerinde dolaşmaktaydı,
Cami kubbesinde derin akislerle etrafa yayılı,
Hıçkırık perde perde yükseldi,
Sırılsıklam, ıslak yüzünde gözyaşları..

İşte o an acı hakikât balyoz gibi,

Sözler yüzüme sille vuruldu,
Doğrulamadım yıkıldığım yerlerden,
Cahilliğimin esiri oldum lal kaldım,
Fikirlerimin değil konuştuklarımın cahili kaldım..

Zikreylersem gönlüm ferahlar Allah'ı,

Ne bu vefa,
Sıralanmış hepsi birer yalaka,
Zincirledim sevdayı, dursun yerinde,
Konmasın, boktan bataklığa..

Ölüler alemindeyim,

Sor beni, anlatır geceler,
İste yeter, baktığın yıldızlar olurum,
İste, baktığın gökyüzün olurum,
Kalbim hep nemli,
Yüreğim hep nemli,
Tenim hep nemli,

Beni tek koruyacağa sığındım,
Beni huzura erdireceğe kulak astım,
Çareler tükendi,
Ümitsizlikten Hakk'a sığındım..

Tek tutan duvardı yıkıldım,

Ahvâlim suskun,
Sussun nâsihatler,
Bugün iyi niyetle nâsihat edildi,
Oysa yarınımı çaldı benden..

Sussun şu çirkin sözler,