Denizin ortasında keman çalan kadınlar, ılık bir rüzgar ister gülüşümden.
Dalgaların damlaları yüzüne üfler durur,
benim oturduğum kayalıklarda sabaha kadar
kaç bardak çay içebilirsin tuzlu dudaklarınla?
Adı sonbahar olan bir şiir, bir kadın, bir çocuk.
O kadar yüksek sesin üstüne bu soluk gülümseme sağır edecek sanki..
Her maske bir şey söyler; nefretler, sevgiler, aşklar, ölümler.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta