Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Şeklen benzese de sanmayın insan
Yedikleri insan içtikleri kan
Bunlar yamyamlara rahmet okutur
Bunlar ne vampirdir nede bir hayvan

Bunlarda bulunmaz sevgi ve şefkat

Kına yakmak adettense kurbana,
Ellerime kına yaktım bilesin.
Aşkın beni çekecekse urgana,
Yar boynuma kement taktım bilesin

Varlığında varlığımı yok ettim,

Kanatların al,al kana boyanmış,
Bosna'damı konakladın ey turnam.
Açlıktan dermanın sona dayanmış,
Kamplarda mı durakladın ey turnam.

Gördü mü? gözlerin vahşeti kanı,

Hele biraz dayanın ne kaldıki şurada
Aşk acısı çekenler bekleyiniz sırada
Üç yıl sonra buyurun yeni kalpler burada
Duymayanlar duysunlar aşka çare bulundu

Madem acı veriyor uğraşma eskisiyle

Bana bir ayna verin
Yüzü değil yüzsüzleri göstersin
Gönül çalan hırsızları göstersin
Utanmazı arsızları göstersin

Bana bir ayna verin

Bu uzun yolculukta zamanla yarışılır,
Mümin hayırlı işe “Bismillah” derde başlar.
Menzile varana dek çok engeller aşılır,
Bedenin varoluşu en mahrem yerde başlar.

Alak olur, tutunur rahmin bir duvarından,

Boş ver çalışmayı güneş yakarken,
Gölgelerde yatmak hoş bayram dayı.
Henüz yaşın otuz çalışmak erken,
Bekleme kahveye koş bayram dayı.

Çalışmak yıpratır yatsan da olur,

Bu hayatın çilesi senide mi buldu ki,
Ağlarsın gözlerinden yaş dökersin bebeğim.
Fani olan bu dünya söyle kime kaldı ki,
Boş yere üzülürsün dert çekersin bebeğim.

Ter temiz bir dünyayı sana vermek isterdim,

Binalar yükseldikçe mağrurlukta yükseldi
İnsanlar insanlara tepeden bakar oldu
İnsanlık yerle yeksan binalar göğü deldi
Yırtıldı ar perdesi günah aşikar oldu

Görmez kimse kimseyi yarasalar misali

Çocuklar seviniyor koşuyorlar her yana
Giyinmişler en güzel elbiselerini
Ellerini tutmuşlar babalarının
Yürüyorlar hep birlikte can cana
Bu kaçıncı bayram sensiz bilmem ya
Gelmezsin baba gelmezsin bana