Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Bunca yıl gafletle benden habersiz,
Geçen yıllarıma bakar ağlarım.
Eller yatar iken ben sessiz,sessiz,
Allah'ın katına çıkar ağlarım.

Günah dolu günler aklıma gelir,

Amuda kalkıyorum
Öylece bakıyorum
Dünyaya
Ayaklarım havada ellerimle yürüyorum
Tersinden görüyorum dünyayı
Ha ha ha hı hı hı

Şehit suyla değil kan ile yunur
Kanlı giysisiyle kabrine konur
Yiğide şehitlik en büyük Onur
Ruhunuz şad olsun yeriniz cennet
Yakındır bu hesap sorulur elbet

Damarlarım büzülür Ağustos ta donarım.
Kışın alem titrerken ben aşkından yanarım.

Baharda yeşerdim yazın biçtiler
Güzün topladılar harman ettiler
Üzerimden dövenlerle geçtiler
Ezdikçe ezdiler saman ettiler

Çıktım köşelerden seyrime daldım

Babam ile arkasında dönerdim
Koca öküzlerin kara sabanın
Kesekleri ezsin diye binerdim
Üzerinde ağırlıktım tapanın

Düven sürer harmanlarda yatardım

Kelime kalmadı dağarcığımda
Bana sözlerini ödünç versene
Kayboldu yönlerim solum sağımda
Bana izlerini ödünç versene

İzini versen de süremem ama

Andıkca ah çekerim büyük hesap günümü
Başka yöne çevirmem kıbledeki yönümü

Çok şükür geberdi kurtulduk derken
Nede çabuk doldu yeri deyyusun
Ne deyyuslar yetiştirmiş giderken
Başımızda döner şeri deyyusun

Hocasından almış kini nefreti

Nazlı bülbül neden figan edersin,
Yoksa yarinden mi ayrı kaldın sen.
Sende benim gibi cananım dersin,
Aşkın deryasına nasıl daldın sen.

Yeter bülbül yeter dur feryat etme,