Adem Karagöz Şiirleri - Şair Adem Karagöz

Başın hep beyazdır telli duvaklı
Yıldızlar tacındır belin kuşaklı
Geline benzersin yayla yanaklı
Yoksa bu güzellik sevdamdanmıdır.

Sırrını saklarsın binlerce aşkın

Acılar yoldaşım benim,
Yalnızlık kardaşım.
Yollar sırdaşım,
Meskenim gurbet.
Adım ayrılıktır,
Soyadım hasret.

Mümkün müdür inkar unutmak seni
Üzerinde nice yıllar geçse de
Senle dostluğumuz beden kalp gibi
Aramıza ecel bile girse de.

Filistin kan ağlarken Bağdat ta bitmez sızı
Kerkük ü yağmalarken,peşmerge vatansızı
Çuvallarken Mehmedi,amerikan kansızı
Susuyorsa Ankara nasıl şair olmayım

Kuşatmışsa cihanı emperyalist çemberi

Beni koğuşumda arama gardiyan,
Ben uzaklardayım.
Yıldızların parlaklığında,
Denizlerin maviliğinde,
Çam kokulu rüzgarın serinliğindeyim.
Beni koğuşumda arama geceleri,

Provası olmaz hayatın
Ne yeniden yaşamak mümkün geçmişi
Ne de yaşananları silebilmek
Mühim olan;
Zifiri karanlıkta
Güneşi görebilmek

Bu sefer başka idi sondu gelişin.
Ayrılırken bana veda deyişin.
Hatırımdan çıkmaz gülümseyişin.
Rahmetle anarım ruhun şad olsun.

Verdiğin öğütler hep hafızamda.

Gönül ferman dinlemez,
Çarpıldım birden bire.
İster kulun olurum,
İstersen sana köle.
Beni zincire vursan,
Mahkum etsen ölüme,

Yüreğimizde ateş dağı yansa da,
Güllerimiz ilk baharda solsa da.
Vız gelir çileler bizi boğsa da,
Dıştan belli olmaz acımız bizim.

Dünyaya kahpelik hakim olsa da.

Düşünürüm bazen olur olmaz şeyleri
Bir deniz gibi kabarır yüreğim hırçınlaşırım
Bir gerilla olsam derim dağlarda
Halkı için vuruşan
Bin kez vurulsam da ölmesem
Galip ben olsam her kavgada