Adem Karagöz Şiirleri - Şair Adem Karagöz

Bu gün can dostumdan bir mektup aldım,
Hoş etti gönlümü bir çift söz ile.
Birkaç satır mektup bir selam saldım.
Umarım ki yetinirsin bununla.

Dört duvar içinde cennet mi olur,

Evladı anadan seveni yardan
Kimini kardeşten kimi bacıdan
Bütün sevdikleri eş ve dostundan
Yiğidi sıladan ayıran gurbet.

Her günüm ızdırap her günüm acı

Bir zerre değildim var etti beni
Ruhundan üfledi, yar etti beni
Olgunlaşsın diye bu aşkın demi
Ana rahmi denen,zindana düştüm

Orda hazırladı, beni besledi

Aklım sende kaldı gözlerim yolda
Seni sora sora tüy bitti dilde
Kusur bülbülde mi bilmem ki gülde
Feryat figan ettim hala gelmedin.

Malum her yokuş çıkarda düze

Gençlik elinde iken,ölüm gelmez aklına.
Uçar gider kuş gibi,varamazsın farkına.

Gece aklına gelmez,vakit akşam olmadan
Bilmezsin ki kaderin,yazılmıştır doğmadan.

İnsan denen şu varlık,
Daima telaştadır.
Hayat öyle bela ki,
Onunla savaştadır.
Hikmet insan kalbinde,
Ne gözde ne kaştadır.

Yağan yağmur bulut ve kar
Serin serin esen rüzgar
Her esişinde rahmet var
Eser Huda'dan Huda'dan.

Böcek,çiçek,ağaç,yaprak

Ömrün ilk baharı en güzel çağda
Gece gündüzün yok görev başında
Yüreğin çarpar hizmet aşkıyla
Elin dert görmesin güzel hemşirem.

Hastalık elbette kötü bir illet

Sevmek suçsa gülüm,
Ben cezama razıyım.
Zindana mahkum etseler bir ömür boyu,
Yada boynumu vursalar meydanda,
Göremesem bile birdaha güneşin doğuşunu,
Seyredemesem de masmavi gökyüzünü,

Cila boya süslensek de kimimiz
Şalvar giysek nasır tutsa elimiz
Köylü,kentli,ırgatımız,beyimiz
Bir ağacın meyvesiyiz hepimiz

Farklı dilde söylense de türkümüz