Adem Karagöz Şiirleri - Şair Adem Karagöz

Hoş geldin mi desem bilmem dünyaya
Merhaba diyeyim çocuk,merhaba
Şimdi gül zamanıdır.
Sevin doya doya
Hele bir büyü çocuk
Bak neler alacağım sana

Ceylan bakışına selvi boyuna
Vuruldum bir anda adını bilmem.
Bilmem hangi bağda tomurcuk açtın
Vatanını bilmem yurdunu bilmem.

Bilmem ki senin de var mı sevdiğin

Günün son ışıkları gömülürken sulara,
Derin bir hüzün çöker,
Sahile yalılara.
Gözlerim dalgın dalgın,
Takılır ufuklara.
Bazen sahilde akşam,

Sen hiç seyrettin mi denizi,
Mehtaplı bir gecede.
Yıldızların kayışını semada.
Ayın gülümseyişini dünyaya,
Öte alemlerden sarkan gül gibi.
Hiç şiir okudun mu mehtaba karşı?

Vurulur kilitler demir kapıya
Akşam erken olur mapushanede.
Boşa geçen zaman acılar sunar
Güneşsiz karanlık çilehanede.

Dışardan habersiz mahkumlar uyur

Bazen gökte yıldızlar oynar selamlar beni.
Bazense ay gülümser seyri oyalar beni
Bazen aydınlık mehtap okşar kucaklar beni
Sonra karanlık çöker yalancıdır akşamlar.

Bazen sonsuz özgürlük coşar coşturur beni

Hayallerimiz vardı umut dolu.
Düşlerimiz vardı.
Masum,çocuksu,
Bir dünyamız vardı.
İçinde kötülük olmayan,sevgi dolu.
Tertemiz açardı şafaklarımız.

Baban bağımsızlık için savaşırken cephede,
Annen seni sığınaklarda doğurdu.
Bütün dünya şampanyalar patlatırken Noel gecelerinde,
Sen karnını kuru bir ekmekle zor doyurdun.
Yaşıtların annelerinin ninileryle uyurken,
Sıcak yuvalarında,

Bu nasıl bir dünya ezen ezene.
Dalkavuklar alkış tutar düzene.
Her geçen bir tekme vurur düşene.
Ahlak vijdan talan olmuş bu çağda.

İyilerin adı olmuş enayi.

Hey gidi Doğan hey!
Öfkesi kılıçtan keskin,
Merhameti deryadan büyük,
Aslanlar aslanı.

Hey gidi Doğan hey!