Abdulvahap Ateş Şiirleri - Şair Abdulvah ...

kaç kuruştur bu dünyada ederim
serseri bir kurşun gibi sekerim

Baktım da resmine artık sen o eski sen değilsin.
Hoş sanki ben eski ben miyim ki! ?

Ben bana yük olalı,
Bakışlarım değişti.
'Ben'i sorgulayalı,
Fikirlerim çelişti.

her gece özlem ile ağuşuna koştuğum
dertlerimden sıyrılıp bûsenle uyuştuğum
beni bir bebek gibi kollarında uyutan
dosttan dost yardan da yar sadık istiratgahım

vehmime kollarında ninniler fısıldayan

her çağı kabullenmek yıllar yıllar alıyor
ruh bedenin halini asla kavrayamıyor
eski fişek günleri bir bir içince ömür
o tatlı uykulardan gönül uyanamıyor

çoğaldıkça azaldım
olmaz düşlere daldım
evim insanla doldu
ben nasıl yalnız kaldım

Her oyunun sonunda birazcık hüzün vardır,
Her ne yana yönelsem yine de yüzün vardır.

Zamanlar perde perde,
Çekiliyor camlara,
Tarihler kare kare,
Yansıyor simalara,

Geçen günler belirsiz,

Korkmadık, korkmayız, korkmayacağız,
Sönmedikçe yurdumdaki son ocak.
Atiye y’es ile bakmayacağız,
Batıl zail, Hak galebe çalacak.

Kahpelik kan kussa can evimize,

Çocukluğumda en has oyuncağım çamurdu
Toprağı emen sular bana bir dünya kurdu
Yoksunluk, yoksulluğu çekip anlından vurdu
Avucumun içinde itaatkar ve uslu
Güneşin oklarını çatlaklarda doyurdu
Ben haydi kalk demesem sur’a kadar uyurdu