Doğ, ey fikrimin güneşi! Kalksın üzerinden bulut,
Bu ölü vicdanı canlandır, ateşinle ısıt!
Şaşırırım, o doğru yola sevk etmezse;
Her tarafımda isyan alevi, sönmez asla, o söndürmezse
Bir ölüm çukur undayım, yoktur kurtuluş, o
kurtarmazsa;
Tenimden ruhum, çık, Tanrı 'na yönel, git, dön geri!
Gitti ruhumun gıdası, döndü istibdat geri.
Gülme sen de, bu yalan dünyaya hiç bir zaman,
Ey güneş! Ebediyen çıkma, karar, bat tekrar.
Bahardır diye başınızı kaldırmayın, güller, goncalar!
Bilin ki, yanarsınız: Yeryüzü alevli istibdat yeridir!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!