Eskiden, sevgilinin mendili saklanırdı,
Aşıkın gözyaşı ile mendil aklanırdı.
Aşık da maşukunu, kokusundan tanırdı,
Rüyada yüzünü görmeyi, vuslat sanırdı.
Artık, vuslatı rüya sanıp, önemsemezler,
Hayat fanidir, gül gibi, dikensiz gül olmaz,
Aşkının ardından ağlamayan, bülbül olmaz.
İlahi aşk güç verir, fani aşk zaaf verir,
Lakin, hiç aşk tatmayan, hamdır, pişmeden erir.
Seher vakti okunan, şu mübarek huzurlu ezan,
Hatırlatır, kainatta var olduğunu bir mizan.
Tefekkürle oku, ne öğretir Kur’an, nedir izan,
Anlarsın gerektiğini, her ayette secde, iz’an.
Belirle, hangi safta durursun, kimle, nedir hizan,
Hak, cihandaki imtihanı boşa koymamış,
Dünya fani, beş yüz yıl yaşayan da doymamış.
Evlat acısı, çekenlere ciğerde kordur,
Devlet acısı, evlat acısından da zordur.
Fedakarlık yapacak cesaret yoksa, sevme,
Sevgi fedakarlıktır, sonra dizini dövme.
Fedakarlık yapmadan 'seviyorum' diyene,
İnanma söz verene, hatta yemin edene.
Vatan için barışta, seveni çok oluyor,
Dünya fani, karanlık bir kuyudur,
Döneklik etmek, feleğin huyudur.
Dünyaya gelen ağlar, giden ağlar,
Nereye gittiğini, bilmez sağlar.
O iman gücüne şahittir çağlar,
Gayretsiz nimet gelmez, ilimsiz hikmet olmaz,
Yazılmış kader ağdır, doğru yol seç, yol solmaz.
Bakmasını bilirsen, hücreden, kainata,
Hayran kalırsın, O, Yaratandaki sanata.
Fitne , ateşte yakan, eriten imtihandır,
Babies are killed by bombs, go to the sky like angels,
Mothers crying, tears drop to graves as jewels.
Bombed by zionists, hospitals, schools, vessels,
So, zionists will go to hell, to the lowest levels.
Civilized(!) Western politicians, watching each killing,
Siyonist’in, katlettiği analar bebekler ,
Sıra sıra kefenlerle gömülmeyi bekler,
Kanun olmasa, Batı, vahşet ‘modern’ niyettir,
İslam, insani vicdanıyla medeniyettir.
Makamını çok sevdiğim, ezandır ikindi,
Vade gelince derler, bir kul mezara indi.
Belki sadece, Allah sevgisiyle yetindi,
Belki fani dünyadaki acıları dindi.
Hayat bazen tatlıydı, bir gül koklamak gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!