Abdulkadir Karaman Şiirleri - Şair Abdul ...

Abdulkadir Karaman

Her hâlin bir mevsimde açılan çiçek gibi
Gülüşlerin nilüfer, bakışların menekşe.
Yediveren gözlerin tatlı içecek gibi
Açılırsın kalbimde her mevsimde pür neşe.

Yaklaşırsın kurnazca armağanlar sunarak

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Çiy düştü düşlerimden
Gönlümdeki gülşene
Yitirdim yüreğimi
Dîvane döne, döne

Bir hüzünlü kaçışın

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Beklemediğin bir ân, çok korktuğun olacak...
Kalktığında bir sabah, bakacaksın ben yokum.
Gözlerin yaş, yüreğin pişmanlıkla dolacak...
Deliye çevirecek her yana sinmiş kokum.

Soracaksın: ne için, nereye gitti, niye?

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Fosillerin gözyaşı turbaları emziren
Bir gözün öfkesidir sonsuzluktaki şimşek!
Öyküsü yalnızlığın izbeleri ezdiren
Canlardaki yaradan, rahat olmayan döşek!

Mutluluğu çökerten bir rüya görüntüsü

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Yoldan geçerken bir araç
vurdu savurdu kenara...
kırdı hemen her yerini...
koştu gören...insafı olanlar imdâda...
ele alınacak gibi değildi...
bir telaşla...haber verdiler ambulansa...

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Seninle tanıştığımız
o günü hatırlıyorum da…
Bir balıkçı kızıydın…
deniz kenarında...
Fırtınalı bir gündü…
dün gibi aklımda…

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Sayısı belirsiz Bolu beyinin
Nerdesin Köroğlu? Muhtacız sana.
Kıymeti kalmadı avam reyinin
Nerdesin Köroğlu? Muhtâcız sana.

Dağlardan düzlüğe indi eşkıya

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Görmüştü de başka bir
çocukta, imrenmişti…
Lolipop şekeriydi,
çocuğun, tek isteği…
Almayınca annesi,
azıcık direnmişti

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Yakıtı, kirli, fitili bitmiş bir mum
tiryakiliğinde donanan bir oda
olmayan yok uykuda
hep uyanık olandan başka…

Doğrusu bilinecek

Devamını Oku
Abdulkadir Karaman

Öldürülsem aslâ yalan demem ben!
Doğruluk mekânım, kâlpler evimdir
Çalışır, çabalar haram yemem ben!
Ekmeğime katık alın terimdir.

Çekerim çileyi, ekşitmem yüzüm

Devamını Oku