Abbas Paksoy Şiirleri - Şair Abbas Paksoy

Bu sene, bir sınıf daha bitti.
Birler okudu, ikiye gitti.
İkiler üçe, üçler dört'e yetti.
Tatil geldi, sevinin çocuklar.

Dörtlerde çalışıp, beş'e geçti.

Baba- Yavrum Ahmed'im, sen niye gelmedin.
Gavur ellerlinde, halim bilmedin.
Bahtın kara çıktı, sende gülmedin.
Seni orda koyup, gittim Ahmed'im.

Ogul- Canım baba’m, yol’um bağlandı kaldım.

Ağa
Nerden aldın, bunca toprağa.
Söyle, kim dedi sana ağa.
Allah’ın yarattığı, dağa,
Tapuyu, nasıl aldın ağa.

Gece, saat üçte, bir telaş başlar.
N’olur, çabuk olun, şoför gardaşlar.
Çınar ağacı, yoksa seni boşlar.
Böyledir, Andırın da muayene.

Çınar ağacına, dosya asılır.

Rab'bim yaratmış, bizi ne güzel.
Anayla evlat, böyle ne güzel,
Yaşadığımız dünya, ne güzel.
Ama, bizde kader yokmuş ana.

Sevdiklerimiz, kaldırıp attı.

ATAM
Tam, bin sekiz yüz seksen bir yılında
Selanik’ten, bir güneş doğdu, falımda
Kemal çiçekleri, açtı dalımda
İşte, o doğan güneş, sendin ATAM

Sen çekip gittin, bizim aramızdan.
Düşmanlar el çekmedi, yaramızdan.
Vatan gülmedi, politikamızdan.
Duy bunları, Mustafa Kemal Paşam.

Faşist, komünist diye, uydurdular.

Damarımda dolaştı, senin kanın.
Canından, bana bir can verdi, canın.
Hiçbir zaman olmadı, bana kinin.
Anneler günün, kutlu olsun, Annem.

Sevgi verdin, emek verdin, sen bana.

Benimsin dedim, alamadım.
Gül, kıymet’ini bilemedim.
Bak işte, ben de gülemedim.
Benim biricik, aşkım Ayşe'm.
Ah Ayşe'm, Ayşe'm, aşkım Ayşe'm.

Bizim cahil, dalmış rüya’ya.
Edep, hayâ, girmiş torba’ya.
Olanlar olmuş, fukara’ya.
Asri olmuş, bizim dangalak.

Sevgi diye, düşmüş yol’lara.