Abbas Paksoy Şiirleri - Şair Abbas Paksoy

Abbas Paksoy

Zalim, payını almış, daha ne ister.
Mevla’m sana derim, zulmünü göster.
Bana değil, düşmana kan kustur.
Dönüp kamçını, bana vurma felek.

Yardım beklemiyorum, umudum senden,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

İnsanlar azmış, nereye gidiyor.
Önüne de, durulmaz ki, durasın.
Kendi nesli’ne, kötülük ediyor.
Sebebi de, sorulmaz ki, sorasın.

Kadın’lar da, zürriyet’ini kesti.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Kışların, ayazında.
Üşüyor musun? Annem.
Ay yıldızın altında.
Üşüyor musun? Annem.

Yazların, baharında.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Sakın olma, zalim Kabil.
Gel ha gardaşım, gel bana.
Şeytanın esiri, katil,
El ha gardaşım, el bana.

Atanın bozuk ayarı.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Yaylaya vardım, göremedim.
Kimseciklere soramadım.
Sensiz, lokmamı düremedim.
Gelmedin, Tubişim gelmedin.

Öpemedim, altın yüz’ünü.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Ay yıldızlı hilalim, dalgalansın.
Mavi göklerde, özgürce dolansın.
Vatan’ım ve bayrağım, beni ansın.
Ölsem de, gam değil, Bayrak altında.

Taş yastığım, toprak yorganım olsun.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Eğer, kalbin dönmüşse taş’a.
Dilindeki iman’ın boşa.
Gireceksin, kor bir ataşa.
Nefsine sahip ol, nefsine.

Yönünü dönersin kıblaya.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Bütün hareketleri, sakar,
İnsanı soldurur, hır yoldaş.
Sinirin, son haddine çıkar.
İnsanı doldurur, hır yoldaş.

Her işini, inada dayar.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Kapı komşumuzdan, başlayalım iş’e.
Sesi duyuluyor, oturunca çiş’e.
İnanın hayret ettim, ben bu gidişe.
Gelip, hatırını sormazlar şehir de.

Bir bakkal’ımız var, hemen yanımızda.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Allah’ın nur’unu, önce sen tattın.
İnananı, ümmet safına kattın.
Karanlık gönlümüzü, aydınlattın.
Mümine, nur oldun, ya Resulallah.

Devamını Oku