Vatanım, gözümde tütüyor.
Gurbette, özüme batıyor.
İnsanlar, insanı satıyor.
Ben yine, köyümü özledim.
Anamı, babamı, bacımı,
Alırken, ağız’ları sulandırın.
Kafa’yı karıştırıp, bulandırın.
Dolandırayım derken, dolandırın.
Nerden çıktın böyle, kredi kartı.
Bütün ceplere, yerleşip gezersin.
Mürvet görmedim, sevdiğimden.
Önce sel oldu, sonra yel oldu.
Tutup saramadım, evdiğimden.
Önce bal oldu, sonra kıl oldu.
Bir tat alamadım, gevdiğimden.
Kuma
Elin üstüne, kuma geldin.
Kumalığı, kolay mı bildin.
Duvağını, giymeden öldün.
Senin bahtın, karalı kuma,
Kan’ını emer, damar, damar.
İnsan, hep kazanmayı umar.
Hayat’ına, vurur bir şamar.
İşte, buna diyorlar, kumar.
Bey gibi, oturun masa’ya.
Karnın doyarsa, kalkar her bir yanın.
Çok kötü şeyleri çeker, pis can’ın.
Yüzülmez sanma, sırtındaki gön’ün.
Hakkın bıçağı körelmez, kötü kul.
Yaratan, elbette eyler, bir tımar.
Köyden Cevap
Duran da, Kara hoca Mehmet ile.
Bitmez, çocuklardaki zalim çile.
Selam vermiyorlar, köylüye bile.
Halbur yaylasında yatarlar, oğul.
Köyden Haber
Kara sabandı, ellerinde kuran.
Kara hoca Evinde, hasta olunca oturan,
Mehmet’le, Kara Duran.
Gayrı, Halbur yaylasına çıktı mı?
Kendisini, adamış devletine.
Hizmet etmek için, tüm milletine.
Devlet silahını, takmış beline.
Görevden göreve, koşar polis’im.
Düğünü yok, bayramı yok, yası yok.
Münevver Yazıyor
Çöl gönüllerin, vefasısın.
Köşeler, Münevver yazıyor.
San ki, bir bahar sabahısın.
Neşeler, Münevver yazıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!