Nasıl Gündeyiz
Gözler ağlıyor, gülünmüyor.
Kul kapısına, gelinmiyor.
Baba, kardeş, hiç bilinmiyor.
Bizler, böyle nasıl gündeyiz.
Bize göz vermiş, görsün diye.
Ayak vermiş, yürüsün diye.
Dil vermiş, beni sorsun diye.
Yüce Mevla’m, yaratmış bizi.
Kulak vermiş, işitsin diye.
Gönlünü kaptırmış, Allah yol’una.
Kapı’sını açmış, doğru kul’una.
Hor bakmamış, kılığına halına.
Kim olursan ol, gel demiş Mevlana.
Bu yol, yaratanımın tek yol’udur.
Minnet
Dünya, her köşen ayrı bir cennet,
Canlılar, sana olurlar minnet.
Kime kalacaksın, baki ziynet.
Aldatıyorsun, bizleri dünya.
Isıtıyor, bütün çocukları.
Öldürüyor, sıcak kucakları.
Kahrolası, maden ocakları,
Yetim yavru, babam diye ağlar.
Gırizon gazının, patlaması.
Mıymıntı Avrat
Bana, nerden geldi, bu bela.
Allah vermesin, başka kula.
Her gün okunur, benim selâ.
Yaktı beni, mıymıntı avrat.
Senin, cilvene bayılırım.
Almazsam, öldü sayılırım.
Bir kez öpersen, ayılırım.
Nazlarına, kurban olayım.
Bir bakışta, sana kul oldum.
Lanet
İnsaf artık, ey yüce felek,
Yediriyorsun, bana kelek,
Giydirdin, ateşten bir yelek,
Yok muydu, benden başka kulun.
Allah yarattı, bütün kâinat’ı.
Direksiz, vidasız, yapmıştır çatı.
İbadetle, aşarsın, yedi katı.
Kul’lar dedi, leilehe illallah.
Cin’lere verdi, görünmeyen sır’ı.
Bastılar paraları, Leyla sana.
Seni yoklayım, müsade et bana.
Varsa bakayım, popo'da ki dona.
Paraların nerede, söyle Leyla.
Sütyen'ini almış, dul Memiş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!