Dokuz ay’lık, yol’dan geldik.
Nefis tüttü, dünya tüttü.
Dünya’yı, hep bizim bildik.
Nefis çattı, dünya çattı.
Doğduk, göz’ümüzü açtık.
Bizim olsa, şu deniz derya.
Bizim, kötü nefis’imiz var ya.
Bizim beden, şeytan’a kurya.
Doymayan, bir nefis, var bizde.
Ban Allah'ım, dese de, haşa.
Bize göz vermiş, görsün diye.
Ayak vermiş, yürüsün diye.
Dil vermiş, beni sorsun diye.
Yüce Mevla’m, yaratmış bizi.
Kulak vermiş, işitsin diye.
Gönlünü kaptırmış, Allah yol’una.
Kapı’sını açmış, doğru kul’una.
Hor bakmamış, kılığına halına.
Kim olursan ol, gel demiş Mevlana.
Bu yol, yaratanımın tek yol’udur.
Minnet
Dünya, her köşen ayrı bir cennet,
Canlılar, sana olurlar minnet.
Kime kalacaksın, baki ziynet.
Aldatıyorsun, bizleri dünya.
Isıtıyor, bütün çocukları.
Öldürüyor, sıcak kucakları.
Kahrolası, maden ocakları,
Yetim yavru, babam diye ağlar.
Gırizon gazının, patlaması.
Kuma
Elin üstüne, kuma geldin.
Kumalığı, kolay mı bildin.
Duvağını, giymeden öldün.
Senin bahtın, karalı kuma,
Kan’ını emer, damar, damar.
İnsan, hep kazanmayı umar.
Hayat’ına, vurur bir şamar.
İşte, buna diyorlar, kumar.
Bey gibi, oturun masa’ya.
Senin, cilvene bayılırım.
Almazsam, öldü sayılırım.
Bir kez öpersen, ayılırım.
Nazlarına, kurban olayım.
Bir bakışta, sana kul oldum.
Lanet
İnsaf artık, ey yüce felek,
Yediriyorsun, bana kelek,
Giydirdin, ateşten bir yelek,
Yok muydu, benden başka kulun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!