19 Mayıs'ın Dilindeki Meşale

Bir şafak söktü Samsun’un ufkunda
Mustafa Kemal’in adımları yaktı karanlığı.
Bir milletin yorgun nefesinde
Bir lider doğdu, bir ateş tutuştu
Her adım, bir özgürlük mısrası,
Her nefes, vatan toprağının şiiri.
Bilirsin
En sert fırtınalar,
O’nun ellerinde bir meşaleye dönüştü.

Dağlar omzumuzda bir koşu parkuru,
Taşlar, Kurtuluş’un ilk antrenmanı.
"Bitmez!" dediler, biz bitirdik
Zirveye çıktığımızda gördük ki
En dik yokuş, Atatürk’ün bıraktığı izdi.
Ve o iz,
Bir milletin yeniden doğuşunun haritası.

Spor dediğin, sadece beden değil
Atamızın ruhuyla koşan bir maraton.
Koştuk, terledik, düştük,
Ama her kalkışımızda
O’nun bakışı bir ışık oldu.
Bilirsin
En yorgun bacaklar,
"Nutuk"un satırlarında zaferi taşır.

Şimdi bir meşale yükseliyor göğe
Işığı, Sakarya’da yıkanmış,
Dumlupınar’da pişmiş.
Gençlik dediğin,
Atatürk’ün ektiği tohum, yarının kökü.
Ve biz,
O kökleri sulayan ilk damla, ilk nefesiz.
Bilin ki
Bu ateş,
Sönmeyen bir yüreğin,
Bir liderin sonsuz mirasıdır!