15. Sone
Gelişen her şeyin mükemmelliğini sadece bir an
Koruduğunu göz önünde tuttuğumda,
Bilirim yıldızların sessiz yorumlarıyla yazılan
Bir oyun olduğunu şu koskoca sahnedekinin yalnızca;
Büyüdüğünü gördüğümde insanların bitkiler gibi,
Aynı gök tarafından cesaretlendirilip engellendiklerini,
Gençliğin özsuyuyla gururlanırlarken, doruktan düştüklerini
Ve sonra da o cesur duruşlarının unutulup gittiğini –
O vakit bu dönek hayatın geçici hevesi
En çok sana bağışlamışken gençliği, gözümün önündeki
O müsrif zaman karar vermektedir çürüyüşle birlikte,
Çevirmek için gençliğinin gündüzünü kirli geceye.
Ve senin sevgin uğruna zamanla savaşırım ben,
Senden aldıklarını nakşederim sana yeniden.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 13.2.2021 19:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 15 by William Shakespeare When I consider every thing that grows Holds in perfection but a little moment, That this huge stage presenteth nought but shows Whereon the stars in secret influence comment; When I perceive that men as plants increase, Cheered and checked even by the self-same sky, Vaunt in their youthful sap, at height decrease, And wear their brave state out of memory; Then the conceit of this inconstant stay Sets you most rich in youth before my sight, Where wasteful Time debateth with decay To change your day of youth to sullied night, And all in war with Time for love of you, As he takes from you, I engraft you new.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!