Sezai Efiloğlu 2 Şiirleri - Şair Sezai E ...

Gecenin koynunda sabâha kaldım
Fikir dünyâsında semâha vardım
Müsebbiplerimi Allah'a saldım
Bir gönülden sürgün gittim çöllere.

Eşimden dostumdan sevenim var mı?

Sürgün yedik şehirlerden
Bizi kabûl etmez eller
Geçemedik nehirlerden
Dört yanımız kanlı seller

Bu gece ıssızım her yer karanlık
Uykuya mı daldı gökte yıldızlar
Yüreğime çöküp giden ayrılık
Hasret özlem benim gibi yalnızlar.

Umutlarım yanan mumla yaşıyor

Bu Vatan'ı Vatan bellemeyenler
Kardeşçe ruhumu ellemeyenler
Savaşa giripte gürlemeyenler
Bıraksın tüfengi süngüsün, gitsin.

Bana kelâm etmiş aklı yayanlar

Yemişsin dünyayı sana yetmemiş,
Senden davacıdır tüyü bitmemiş.
Toprak bile seni kabul etmemiş
Bak ! kötü kokular leşinden gelir.

Sanki bu aralar külhânlık moda,

Ellerinden kelamullah düşmezken
Dillerinden dedikodu düşmezken
Cennet onun bizlere pay düşmezken
Sana ne diyeyim süslüman mısın?

Hele göğe baksa göğü inletir

Sanma sakın ben gidersem unutur
Benden gider başkasına tutulur
Unut dersin bu söz nasıl yutulur
Benim ömrüm sana helal sevdiğim

Yağmur olur dolu olur kar olur

Gün doğsun bağrından yâr senin ardından
Lûtfetsin dökülsün cümleler ağzından
Sözümde sitem yok gözümde biten çok
Umitvâr ol bâri yârim en azından

Kararsın tüm geceler sussun heceler

Şu yalan dünyayı neyleyim gardaş
Bâzen hızlı döner bâzende yavaş
Kim kime dum duma çetin bir savaş
Almış aklımızı al'ınan bizim

Fânî dedik câni dedik duyulmaz

Sabır tahtaları köz diyarında
Yangında,sahipsiz söz sınırında
Kirlenmiş vicdanın göz pınarında
Suyu yıkayalım arza serelim.

Ölenler dirilip canlı bakarsa