Sana öyle hasretim ki , sözcükler hislerimi ifade edebilecek boyutta değil. Bir nehirin önüne kapılmış gidiyorum ama durdurak bilmeden. Arıyorum kendimi bulamıyorum. Buluyorum beni kendimi soramiyorum.
Her takıldığım taşa bir an bırakıyorum.
Her susuyuşa bir nefes ömür adıyorum.
Özlemin nehirde durdurak bilmeden akıp gidiyor.
Kimi zaman yosununa tutunuyorum taşın ,
Kimi zaman taş tutunuyor hasretine.
Yitirmişti tılsımını sözlerim senden evvel.
İlk anda Haldaşına tutulmuştum oysa
Sonra sesinin buhusuna.
Sonra sözlerinin içine hapsoldum.
Yüreğinden yüreğime giden bir yolda buldum kendimi.
Şimdi sanki ; yeni değil de öncesinden tanıyor muşum gibi seni.
Susabilmek ve susturabilmek için uyumayı düşündüm.
Beynimden taşan sözcükleri tutabilmek.
Ölüm ve yaşamın kıyısında durdum.
Zarar ve ziyanın ortasında.
Ölümün kapımızı çaldığı o akşamda donup kaldı çığlıklar .
Özlemimi yüreğimdeki yaraya böldüm.
Çaresi yok.
Dinecek bir özlem değil.
Dokunulacak bir yürek yok.
Ellerini öpemem.
Koşup boynuna sarılamam.
Anne mezarının başında yakamadığım ağıt.
Hergün yüreğimde yanıyor.
Suskunluğumu kimse anlamasada sen anlarsın.
Anne , konuşsam dünya yıkılacaktı.
Oğulların eşin dayanamayacaktı.
Anne , emanetlerine bakmaya çalışıyorum.
Senin varlığın beni kucakta sallandırdı.
Senin varlığın beni beşikte sallandırdı.
Senin varlığın beni sallancakta sallandırdı.
Dünya'ya geldim sen.
Nefes aldım sen.
Ağladım sen güldüm sen yedim sen.
Meleğim , melek oldun da gittin benden uzaklara.
Yürek yaram , dinmeyen sızım
Burnumun direği sızlıyor gittiğinden beri özlemden.
Gelmeyecek misin , Herkese soramıyorum ama
Her gün soruyorum kendime Gelmeyecek mi?
Gelmeyeceksin her ne kadar kendimi kandırmaya çalışsam da biliyorum ben bunu aslında.
Ben hiç kapı çaldığında gelenin Annem olduğunu söylemedim
Çünkü annem hep olması gereken yerde yuvasındaydı.
Başımızdaydı,
Yamacımızdaydı.
Annem hep evimizdeydi.
Genelde akşam üstü gelen işten dönen babamdı!
Oysaki daha yeni yeni dokunabiliyordum sana Annem. Daha seninle kol kola girip Karadenizi gezeçektik ,hani görmeyi çok istiyordun ya . İçimden hep seninle gidebilmenin hayalini kuruyordum ama nasibimize düşmedi bu da tüm ötekiler gibi. Yaşlandığını görememek , yanında yaşlanamamak , ben olmayınca yanında korkuyorum deyişin ve benim yanımda olmadığın için korkuyor oluşum nasibimize bu düşmüş Annem , hasret , özlem birde yetim kalakalmak varmış bu diyarlarda sensiz bir çare...
Çaresizliğin ta kendisiyim Annem!
Çaresizliğin demindeyim.
Yine ruhuna sığınıyorum yüreğimde.
Öyle çok isterdim ki dizine kafamı yaslamayi , saçımı okşamanı.
Öyle çok...
Ansızın girdi gözlerin aklıma,
Çehrene tutuldum kaldım.
Acılarının içine yerleşti yüreğim.
Yediğin bıçak darbelerindeki izler beni de yaraladı.
Hepsi ama hepsi ansızın oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!