Zümrüdü Anka Şiirleri - Şair Zümrüdü Anka

Meçhule savuruyorum tüm düşüncelerimi!
Ana bırakıyorum filmin akışını.

Merhaba Anne yine ben
Belki hiç yazmadığım , hiç konusmadığım kadar konuşuyorum seninle. Bugün çok yorgunum anne. Ne yoruyor beni bu kadar. Neden biride birşeyin elinden tutmuyor ki. Herşey senden ve benden bekleniyor hâlâ. Yani ben senden bekliyorum gelsen ya evimiz ısınsa. Başımda olsan ...
Sanki kimse ölmeyecek gibi davranıyoruz dimi anne. Hep yetişecekmişiz gibi. Bugünün işini yarına bırakıyoruz yarın olacak olmasına ama ben kalkacak mıyım bilinmez. Ah be anne Keşkelerim duvara asılı. Ama nafile iç çekişler benim ki.
Hava çok soğudu Anne kemiklerin üşümüyordur değil mi? İnan toprağına sarılmayı seni sıcacık tutmayı ne çok isterdim. Ama bak bu hafta yanına gelemedim. Boş işte Annem konuşmada varız çoğunlukla. Ama biliyorsun sen yanına gelmekten vazgeçmeyeceğim dimi Anne?
Yine gelecek ve yine yazacağım Meleğim. Yattığın yerde incinmeyesin.

Annem yine ben geldim. Odamın perdesini yarı aralık bırakıyorum havalar soğuduğundan beri sebebi ise; belki beni görmeye geliyorsundur da cam kapalı olduğu için giremiyorsundur. Havalar soğuduğundan beri kelebekler de yok Anne. Artık kendimi kandıramıyor , geldiğine inandıramıyorum. Ev sensiz çok soğuk anne. Anne sıcaklığı yok...
Anne sevgisi yok...
Anne yemeği yok...
Anne sitemi yok...
Senin gibi içten bir sesleniş duyamıyorum gittiğin günden beri. Hakkını yemiyim teyzem içten soruyor beni. Eskisi gibi hergün aramıyor belki ama yinede unutmuyor biliyorum. En iyi takipçim oldu kendileri merak etme ne paylaşıyorsam bakıyor. Eskisi gibi değilim bende zaten annem öyle çok dedi dolu paylaşımlarda yapmıyorum. Gerçi insancıkların canı acıyormuşta bizi üzüyorsun dedikleri içinde biraz durdum. En çokta Teyzem üzülmesin diye Anne. Senin yadigârın o bana. Sonra işte tekrar buradan yazmaya başladım. Puzzle yapmayı da bıraktım. Sen oturup saatlerce parçaları düzeltmeme yardım ederdin . Yardım edecek biri yok artık. Belki ilerde tekrar yapmaya başlarım. Garip bitmek bilmeyen bir yorgunluk var Anne. Geçmiyor ,
Bitmiyor ,

Benim çok kez kanatlarımı kırdılar, yalan değil kendimde kırdığım oldu. İyileştiler bir şekilde hayatta kalabilecek şekilde ilerledim. Ama 2 sene öncesi kırılan sadece kanatlarım değildi,bu sefer yüreğimi kırmaya çalıştılar. Çatlaklar oluştu belki de kalp odacıklarının birine kadar indi. Viran olan evler gibiydim. Çaresiz yapayalnız. Yalnız derken kalabalığın içinde bi çare... Hep derim ya sana şansımsın sen ,sen beni harebelerin ,viran olmuş ,deprem sonrası yıkıntıların altından kalan bir eşya gibi çıkarıp iyileştirdin. Kanatlarımın altına girdin yine de beni ayağa kaldırdın. Güç vermek parayla pulla olmuyor. Destek olmak bir omuza el atıp veyahut bir sırtı sıvazlamak. İşte sen benim deli'm. Benimle delirmeye evet dedin. Ondandır bu denli seni sevmem. Ondandır sana bu denli kıyamayışım. Artık güçlerimizi birleştirebiliriz. Ne diyorduk herşey güzel olacak. Bir seçim sloganı olsada şimdilerde bizim için öncesinde ve sonrasında da sloganımız hep aynı olacak. Biz ikimiz için hep herşeyin güzel olmasını diledik. Dileğimiz avucumuzun içinde gökyüzüne doğru süzüldü. Kanatlarım iyileşiyor sanırım. Birbirimize verdiğimiz güç ve sevgi ile engebeli ve tümsekli yollardan,virajlı dönüşlerde yan yana geçtik ,yine de geçeriz yeter ki Allah bize bunu bağışlasın. Gerisi hallolur ve sevgili. Tuz buz olmadığı sürece toparlarız. Buz da olsa ne fayda biz yine Allah'ın yardımı ile buluruz bir yol.

Biri demişti mektup yaz diye." Bende hiçliğe mi yazayım." Demiştim cevap vermemişti oda. Mektubuma başlarken ne demeliydim!
Selam X
Nasılsın umarım iyisindir. Beni soracak olursan bende iyiyim. Falan filan işte ;)
Annem'e
Tımarhaneden Allah'a mektup yazan kişinin mektubu geldi aklıma. Aklım derken onun mektubundan sonra akıldan bahsetmek istemem. Tımarhaneye deliler girmez bana kalırsa. Neyse ben delilerin içindeyim Anne... Kimin yanimdaysan ya huyundan ya suyundan alırsın derler eskiler. İşte bende senden sonra deliliğimi bıraktım seninle toprağa yoksa ; gelirdim seninle bende bilirsin belkide istediğim gerçekten istediğim şey buydu bilirsin. Senden sonra neler oldu bir bilsen. Bunları yaşayacağıma öleydim derdin. Ben de ne biliyor musun? Annem bu acıları iyi ki yaşamadı. Torununu sedyede , gelinini acil alınan bir ameliyatta. Oğlunu yoğun bakım kapısında , eşini çocuklarını böyle çaresiz kimsesiz görmediğini. Ama sonra bizi ta oralardan gördüğünü düşündüm ve yaşanan o kadar acının sadece bir kanla akıp gitmesinin bir bedenin daha toprağa girmemesinin bedelini kendi canını verip bizi koruyup kollayarak verdiğini hissettim...
Oğlun evlendi Anne! En çok neyi görmek isterdim biliyor musun ?

Duvarlara yazıp yazıp silmek isterdim. Ben silene kadar o sözler o duvara asılı kalsın sonra onları silip başka sözcükler le süslemek isterdim. Ama öyle güzel olduğu kadar duvara asılabilecek anlamlar taşısın isterdim. Belki birgün bir tımarhane de veyahut bir koğuş odasında oda olmadı aman elbet bir duvar olur :) odamdaki duvarlardan başladığım bir zaman.
Çoğu zaman takılıp kaldığım sözler oluyor en beğendiklerimden ziyade bana hissettirdiği acıda ve mutlulukta buluyorum anlamlarını. O yüreğe dokunmalı bir kere, sonra dönüp dolaşmalı ve beyine işlemeli. Anlamlandıramadıklarımın içine girip birşey bulamayınca bir kenarda bırakıyorum o sözünde elbet bir zamanı vardır sıra büyük olasılıkla daha bana gelmemiştir yada teğet geçmişimdir sillesinden.
2015 yılının aralık ayının 17 günü Annem'e yatak başlığına yazdığım bir şiir ve bir not hâlâ başımın ucundan Annem'se yüreğimde. Merak edip okumuşmudur yada okuyabilmidmidir hiç konuşmadık bunu sanırım yada animsayamıyorum. Şiir:

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum

Anlamlandırılamayan duygular ,
Söylenemeyen sözler,
Akıp giden bir zaman...

Duyguların önündeki duvar,
Düğümlenen sözcükler,

İsterdim ki heybem de asılı duran sözler olsun.
Bir sözün yüreğime işlemesindense ,
Yol gösterenim klavuzum olsun.
Bana kattığı ayrıcalığı unutmayayım.
Bir an düşündüm de nerede o sözler
Neden unutmaya izin verdim.

Kaçtığın ben miyim ?
Yoksa düşüncelerin mi?

Kaçtığım sen misin?
Yoksa düşüncelerim mi?

Olmuyor değil mi ?
Ne yaparsanız yapın tam anlamıyla bu diyeceğiniz bir duygunun içinde var olamıyorsunuz.
Ya eksik kalıyor ,yada bir tutam fazla.
Olamıyor tam olarak.
Olasılıkların içine sığdırıp umutları devam ediyorsunuz.
Bugün değil belki ama birgün.