Zuhur Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Fare kelp mar kedi at
Geyik lama tazı kurt
Der ad ne gelip dese
Gün halkı harut marut

Sese koşan boğa has
Bağırır avaz avaz
Söyler bence ol ad ay
Ay ad demek ak beyaz

Her şeyin aydan adı
Söylemiş tekir kedi
Ben aya esma derim
O adın yeri yurdu

Ad uruk ayın uruk
O adem halkı türük
Ay kenti adlı urfa
Söylemiş halkım sürük

Ad isim demektir ay
Ok der verirler onay
Fare der ayı sorsan
Söylerim annem umay

Mar aya demiş nebe
Hem mekkedir hem kabe
Kimisi gemi derken
Kiminde nuh akabe

Hem ol ay=su=mus=sub=süm
Mus halkı mısır kesim
Muski=firik ad=hitit
Süm halkı=sümer cesim

Mus=oğuz musa oğul
O sudan gelen eğil
Ol su=ay halkın dağı
Sina=ay yerde değil

Kurt der ay hathor=korkut
Gog halkı nahit sakıt
Korkut ata der oğul
Amid urfa kök okut

Aya aş ekmek rızık
Lama der hem o müzik
Aşk ile udun çalıp
Mani der fizik fizik

Hem de o asma elma
Hem vezin şiir koşma
Ben aya adem dedim
O dedi aman şaşma

Amin der asker atı
Ay aman mizan katı
Ay ile zuhur zahir
Göründü nisa kutu

Kutuda elif tarih
Ol tarih huma sarih
Kuşları hızır erler
Erler de ezrak türüh

Kelp söylemiş ay zeban
Evim turab anav ban
Ol evim kadir bilip
Derim emir rab çoban

Ömür ay manas hasır
Oturmuş ebem nasır
Elde kova ve sini
Aş verir asır asır

Tazı da aya der nun
Hem nabız etrak kanun
Ben aydan seda duydum
Söyledi zaman cünun

Ay seda ezan okur
Der adım namaz zikir
Ben aya gözüm dedim
O dedi şükür şükür

Son geyik der ayda ti
Ti çalan suna pati
Der ay ev adın evi
Ad evi adem zati

Hem söyler evim mavi
Mavi ev gögün devi
Ol eve ilim desek
Laf söyler sevi sevi