Zor Günlerim Şiiri - Kasım Kobakçı

Zor günlerimde,
Hep seni düşündüm.
Duygularım seni buldu,
Sessiz anlarda.
*
Beklemiyordum, bir ışık yakacağını,
Ama sana döndü yolum,
Sana adandı ruhum,
Sana mühürlendi, her yanım.
*
Yazgıdan bir lütuftu belki, seni bilmek,
Seni tanımakla ben, ben olmaktan çıktım,
Aklı firar etmiş, bir düşe benzedim adeta.
Canım benim, narin yoldaşım.
*
Ruhumu, bir tek sana açtım,
Değerini anlarsan,
Korumasını becerirsen,
Bu aşkı...
*
Bu kalp, bir tek sana ağladı,
Sana duyduğum hisler, içimi yaktı,
Sana, bir şeyler anlatmak ister bu gönül, dinlersen,
Uzaklaşmamı istesen, de gidemem senden.
*
O son kasım ayı, ilkbahar gibiydi bana,
Yaşamımı hüzne çevirme,
Bu kalp, bir tek sana tutkun,
Yıpratma artık, bu sevdalı yüreği.
*
Gölgeni arar dururum,
Yine sen yokken,
Sen her an, yakınımda olsan da,
Hep yabancıydın bana.
*
Kendini benden, uzak edip üzme beni,
Sakinleşmez bu deli ruh, seni bulmadıkça,
Sönmez içimdeki ateş, sen beni sevmedikçe,
Aklım düşünmek bile istemez, senin yokluğunu.