Zıtlıkların Birliği Şiiri - Osman Akçay

Kendi kendinle çatış çatış, nereye kadar?
Çatışmak için değil bu hayat.

Her şey zıddıyla kaim,
Her zıtlıkta bir ahenk, bir uyum.
Toprağın sırrı, gökyüzünün özlemi,
Düşüncenin kanatları, gerçeğin kökleri,
Güneşin sıcaklığı, ayın serinliği…
Birbirini tamamlayan iki yarım.

Her başlangıç bir sondur ve her son bir başlangıç.
Tohum toprağa düşer, yeniden filizlenir.
Bir yerde beşik hazırlanır,
Bir yerde mezar kazılır.

Zenginin sofrası, fakirin ekmeği,
Güzelliğin aynası, çirkinliğin gölgesi,
İki insan, biri kadın biri erkek…
Bir harmoni değil mi bu?
Soru-cevap, neden-sonuç…
Sâni-i kâinat bir sır var bunda.

Evvel de Sen Âhir de Sen,
Zâhir de Sen Bâtın da Sen,
Latif de Sen Kahhar da Sen…
Varlığın özünde bir tecelli saklı.
Evet, evet, bir sır var bunda.

Seğmenoğlu (Dr. Osman Akçay)