Fırat Baş Şiirleri - Şair Fırat Baş

Şu hazret, zat, şu bilimci, şu sanatçı
Ne de erişilmez kılınmış gözümüzde
Hayatımızı yönetenlerin bilmem kaçı
Boş ilimle ömrümüzü boş tüketmekte...

Tek başına ağaç,kucak açıp sonsuza
Gölge olmuş altında oturan umutsuza
Dallarını uzatmış kuşlardan yuvasıza
Dimdik duruşu örnek olmuş insanlığa

Biliyorum gittiğin yeri cennete çevirdin gene gülümsüyorsun bize annem...
..
Hayat mücadelesinde yoğrulurken herbirimiz
Ne kendimiz rahat ettik ne seni rahat ettirdik
Günler su gibi gidiyorken sen çok sevdiğimiz
Kırdık belki çok ta üzdük kıymetini bilemedik

Van da çarşıda bir sokağımız vardı bir de dükkanımız
Sokağın başında da ihtiyar baharatçı babamız
Kaynardı sobasının üstünde isli demlikte tarçınlı çayımız
Muhabbeti ve sevgisiyle unuturdu dertlerini esnafımız

Yanardağın lavında yetişen bir gül gibiydin
Gönlümdeki yangını harlatan o sevgiliydin
Uçurumdan düşerken tutunduğum dal idin
Anlamlı bakışlarınla boğduğun el kişiydim

İlk gördüğümde seni gençliğime ah düştü

Yediniz yağmaladınız dünyayı doymadınız
Sağlam habitat orman deniz koymadınız
Canlıların felaketi zalim insanoğlu adınız
Katliamdır bu medeniyet diye sunarsınız

Alın medeniyetinizi ve teknolojinizi gidiniz

Ardısıra inşa edilirse kapanan kapılar
Mütemadiyen ifşa edilen parmaklıklar
Her defasında girilen çıkmaz sokaklar
Filizlenen çare sürgününü de budarlar

Aslında ben seni yanlış anlamadım..
Çünkü sen beni zannımca, anlamadın
Kin kusmuğu o söylemlerinle tanıdım
Sevgisiz kalbindi gerçeklerini sakladın
Meğer ulaşabilme imkansızdı hayaldi
Kördüğümlerle ördüğü ağda mutluluk