Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
size katildigimi, kendimden örnek vererek ispata calisayim...
Ben mazide ararım, kaybettiğim her şeyi,
Sen atide bulursun, kaybettiği nesneyi.
Ben kuzey der dururum, sen güneye göçersin,
Ben şarabı şişeden, sen kadehten içersin.
Ben bir baykuş misali, gecelere müptela,
Sen için gündüzü muştu, karanlık büyük bela.
Bende evin merkezde, sende evindar odak,
Sendeki ip sağlamken, bende koptu kopacak.
Risk almak benim adım, sen ihtiyatlı ece,
Bende karar açıkken, sendeki hep bilmece.
Doğan her yeni günü; ben son günüm sayarken,
Sende hayat sınırsız, zaman geçip akarken.
Sen farklı boyutunda, yaşıyorken zamanın,
Ben manayı yüklerim, bulunduğum son anın.
Yalnız eşzamanlılık, değil paradox olan,
Sevgi uyuşmazlığı, gönülde vuku bulan.
Onlarca kez ayrıldık; sıfır kere birleştik,
Biz bu fani dünyayı, çelişkilerle sevdik.
En sonunda anladık, zıtlığın ahengini,
Fikirler bir olunaca, kıtlığın tek rengini ??????????
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta