Zilanın çocukları
Vakitlerden bir cehennem vaktiydi
Zamanlardan zulüm
Geceydi karanlıktı rüzgar esmiyordu bir yaprak kıpırdar korkusuyla...
Bir ana seslendi ses tellerini parçalarcasına " Ey zilan, biliyorum sen bir anasın!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta