Zihnimin Çatısı Şiiri - Kasım Kobakçı

Kabus, zihnimin çatısında dolanırken,
Ben kuytulara kaçıp, sessizliğin getirdiği ürpertiyi tadıyorum...
*
O çıtırtı duyuldu ya arkadaş, kırdaki dikenler bitmez oldu...
*
Sarsılan parmaklarımla, bıçağımı kavramaya uğraşıyorum,
Camdaki çaresizliğimi, saklamaya çabalıyorum...
*
O çıtırtı duyuldu ya arkadaş, haneme güneş sızmaz oldu...
*
Süzerken canavarı, dur bekle diyemedim,
Ve cesaretine gıpta ederdim, bana sunmanı dileyemedim...
*
O çıtırtı duyuldu ya arkadaş, bu gövde sağlam duramaz oldu...
*
Bir tavşan, kapandan kaçar ve koşmayı diler ya,
Ben o korkuyla bekliyorum işte, talihe rağmen...
*
O çıtırtı duyuldu ya arkadaş, ampuller bile şavkımaz oldu...
*
Beni o endişe boşluğa itiyor, fakat ben tükenmiş olsaydım,
İliklerimde panik dolaşıyor olamazdı...
*
O çıtırtı duyuldu ya arkadaş, ben yine tırsıyorum.