demem o ki arkadaşım
hep aynı yarayı taşımaktan sıkılıyor insan
bedenini yırtıp
kurtulamıyor
kirpiğini çizercesine oksuyorum zamanın
yeniden cosuyorum
gecenin dalgalarında
aysız bir mevsimi yasıyorum
ay sızmışcasına derin uykuda
hep biz uyuyacak degiliz a
dünya yetmediğinde uzaya çıkan astronotlar
size vereceğim sırrım var
avcumda büyüttüğüm sözcükler
dağılmak istiyor artık
bir sonraki gidişinizde onları da alsanıza
ben de bir göktaşına çarpıp
avcumda sıcaklığı
kıpırtısı
sağa sola sallanan minik başı
güçsüz kanatları
hırpalanmış
fakat hâlâ canlı
hep bir acele içinde
hızlı hızlı adımları
hep bir gitme telaşı
geldiğini kimse anlamadı
koymadı kadın ayakkabılığa
topuklularını
ruhumun sohbete ihtiyacı vardı
kuytularımın inilmeye
köşelerimin sevilmeye
oysa beni aydınlatmak yerine
yakıyordun en çok
Ay yürüyordu yeryüzünde
İzlerini bırakarak
Koca meydan
Onu bekliyordu
Nefes almadan
Geçen zaman boyunca
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!