başımın içinde durmaksızın konuşan biri vardı
kimseyi sevmeyen
kimseye güvenmeyen
dinledikçe bedenimi işgal eden
insan ne kadar anlaşılmaz
açık kapılara sığınıyor önce
rahatım yerinde diye
sonra ne çabuk sıkılıyor
kapalıda kara kılıyor
defalarca
içimde hep vedalar biriktirdim
bir alana bir kavuşma bedava sandılar
yanıldılar
sevdiklerim benimle iskeleye kadar geldi
bir şiir geçiyor aklımdan
hiç bir dilde söylenmemiş olmalı
ama tanıdık
tırnak uçları kırık
döndüm dolaştım
bir o yana bir bu yana koştum
aradım kendimi
bazen evde bulamadım
aradım seni
yoktun
bazen döner bakarsın
zaman sadece tülünü örtmüştür
üzerine gözlerinin
o kaldırdığında tülü
aylar yıllar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!