tarihin tozlarına savrulan güzel bir hatırayız şimdi ikimiz
zaten bazı anları tutamazdık
bazen en neşelisini kaçırırdık
yaşamın topal ayağından kurtaramazdık aşkımızı
yarın açamazdık o güneşli çarşafımızı
bugüne dair hatırladıklarım birkaç gözyaşı
terk ettiğim tüm diyarlar,
bir kabus gibi peşimden ayrılmazlar.
zorunda kaldığım mekanlar,
bütünlüğünü hiç bozmazlar.
bir de bir yer var.
aynı yolda iki insan,
yürüdükçe yabancılaşan,
sesleri bir olmayan
ama çığlıkları aynı yankıdan.
her gün daha da kirlenen bu yaşam,
çarşafların arasına saklanan.
Gözünü aç dön etrafına
Kaç kişiyi öldürmeli bu diyarda
Kapkaranlığa hüküm süren birkaç insandan geriye
Bu sözlerimiz kalacak sadece evrene
Kimsesizliği tattığım bu günlerde
Bir yol aradım senelerce
gözlerime düştü şimdi son ayrılığın
hayalimde büyüttüğüm çocuklarım
seni sevmek ne yüce bir işti
terk ederken tutardı beni kolların
Dilimde hiç zikretmediğim bir söz
Kucağımdaki çocukluğumdan kalan oyuncaklara sığındım
Bizim aşkımızın defosu buradaydı işte
Hep geçmişi bugün edindik
Geleceğe küfürler ettik
Gemilerin limana yanaştığı gün
Hayat denen hayal kırıklığında
Hep bir çıkış yolu aradım
Aradıkça kapandı kulaklarım
Kayboldukça daha çok istedim yaşamı
İstedikçe içimdeki kin hırçınlaştı
Yollar hep kapalı
ardımdaki izleri göremiyordun
sen hep farklara bakıyordun
kelepçeyi boynuma taktın
mutluluğumu arka mahallede bıraktın
tanıdığım bütün insanlığa savuruyorum
gözlerimdeki yaşlar kuruduğunda
yüzümü döndüğümde tekrardan gökyüzüne
gideceğim
en uzaklara
ve bir şiir savuracağım yüzünüze
kalmak için en derinimde
Ben sen yokken tanıdım seni
İstemiyorum artık dönmeni
Rastgele insanlara çevir o gözünü
Bir daha da etme bana sözünü
Perperişan günlerinden birinde
Çok özlersen bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!