Her şey inanç içindir
Ve her şey kurmacanın
Doladığı bu ipte,
Asılı kalmaya mahkum bırakılmıştır.
Öyleyse neyi bekliyoruz?
adımı unutmak istedim
yerimi unutmak istedim
yarınlara küsüp gitmek istedim
nefesime bile yetemiyorum bugünlerde
unutmak istedim bir gecede mahvedilenleri
konuşulacak değere sahip görülmeyenleri
ben tepeden tırnağa kevser akan ve filizlenen bir umuttan ibaretim
gözlerindeki tahammülsüzlüğe karşı direniyorum
yakılan birkaç anıdan küllenen dev bir sevda
savruldukça evini arayan bir uçurtma
kayboldukça sana dönüyorum
yedi harfi alfabe edindi gönlüm
sen gözyaşımın tadını bilensin
sen bu şairin sözü
sen ikimizi de ateşe atansın
bilsen de unut artık adımı
sil beni en güzel yaşından
yudumlarım dudağımı yakıyor
sensiz olan her şey bana zehirmiş
Gözlerimi kapadığımda senden kaçamıyorum
İstemiyorum
Dikenini yüreğime sakladım
Yabancılaşıyorum insanlara
kimler geçti yolunun üzerinden hüzünlü
dayanılmayacak dertlerin peşi sıra
neler çıkardın yaşamdan boylu boyunca
kimlerde eksildi yüzlerin
kimin yüzüne daldın böylece
henüz yarısına bile gelinmeyen ömürden
hayata yeni atılan bir çocuğun fısıltısında
en sesimin çıkmadığı zamanda
bana bir dünya adadın sanırdım
içinde kendimi bulamadım
gösteriniz bittiyse gözyaşınız kurusun
kaşkollara sarılmış insanlar
yanmayı dileyen vücutlar tanıyordum.
her pencere aralandığında
içeride seni görmeyi diliyordum.
Yerini başkası alır sanma
Boşluğumu nerede görsen tanırsın
Biri sen gibi olur sanma
Gönlümün susuzluğunu nerede olsa tanırsın
Bir şeyler eksik kalıyor
Bu yarımlık öldürecek beni derinimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!