Can acısı, yürek ağrısı değil
Açlık bu içten içe kemiren.
Turuncu nehir olup akarken
Yaprak yaprak tarlalara...
Ne mazot var su getirip rahmet olacak,
Ne medet bulabildi dikilecek tohuma.
Rüzgar ve saksağanlarla
Yaklaştı seher.
Karanlık pencerede,
Tarihe dönüyor bir kadın..
Çok olmadı evi
Köklerinden kurtulalı.
Öğrendik geçiciliği.
Hiçbir şey artık sevindiremez.
Küçük sevinçler hüzünlü,
Ve önümüzde onca çaresizlik
Onca üzüntü..
Anlamaya çalışırken yarını,
Günün kararsızlığıydı aydınlık.
Kırık bir zamanda Ankara,
Karla lekelenmiş..
Küçük elli adamların
Dantellidir yaşamı.
Olanca karmaşada,
Su gibi akar.
Bakışını kaçırsan,
Kıvrılır dudakları..
Çürümüş bir öfke
Ters yüz edilip yeni teğellenmiş
Zavallı duruyor üzerinde..
Gençken pek yakışırdı oysa,
Kavgada kınından çıkar,
Kaçamak bir aralık yakaladım,
Dün gece rüyama seni aldım.
Dar sokağın ağaçları,
Pek tatsızdı.
Ters yüz ettim köklerini,
Aman zaten kim inanır ona?
Her gülenle nar,
Ağlayanla yasemen.
Kızgın yürüsünler üstüne
Keskin kanatları mızrak dizer.
Bükülür zaman..
Ayakkabılarını çıkarmış bir teyze..
Çamurluymuş..
Cami değil girdiği
Ya da gülyanaklı komşusunun
Lavanta kokan halısında olmayacak
-
İbrahim Çetiner
Tüm Yorumlarnasılsınız