Zencefil Şiiri - Nalan Kazazoğlu

Ne karafilli, ne de zencefilli,
Kahvesini acı içti..
İçinde unutulmuş eski yüzleriyle
Geçmişi düşünüyordu aklınca..
Gerisi boş
Sessizlikti..

Sürüklerdi kadife eteğini simli nakıştan dantelli,
Sivri topuklu terliğiyle..
Geceleri İstanbul'un yaşlı yüzüne buketler dökerdi nağmeleriyle,
Uykuda yürürcesine ayaklarını sürür,
Unuturdu hep birşeyini biryerde..
Çok zor daldığı kısacık uykularında, samanyolu kadar uzakta..

Yalnızca kırk gün yaşadı ondan sonra
Yapayalnızdı yıkılırken gururla,
Kimseler duymadı nağmelerini bir daha Paşa'nın konağından...