Yüzü asık bir sarhoş figür beklerken,
Leonardo öldürüyor yine birilerini.
Öldürüyor iyi niyetleri ve yılları.
Bekle, henüz kırıldığı yerindeyim zamanın.
Bekle henüz tenhasındayım bütün yolların.
Venüs tapınağının önünde ağarıyor içim.
Biz yüzlerce defa öldürülüp de bitmeyenlerdeniz.
Bitmeyenlerdeniz çünkü
Bir gece ansızın gerilmiş kolları.
Asi bir Zelot' un son çığlıklarına karıştı,
Özgürlük!
İsa bu gece hiç olmadığı kadar, hiç...
Kenetlenmiş aydınlık,
Golgatha Tepesi, ayrı bir kızıllıkta.
Yağmur buralara yağana kadar,
Senin olmayan gölgelere hiç sığınmadık.
Üşüyen ellerimizi
Issızlığın bir yüzünde harlayıp
Yaprağı diken olan bir ağacta yatırdık.
Masallardan sakınıp
Yaşam, muğlaklığa gebe bir at
Aklı ziyan, ruhta sükut
Ve bedeni işkence tezgahında.
Bu neyin kahkasıdır,
Çınlanan beynimin yas evinde.
Ruhu köledir,
Dört Mevsim
gökyüzü, ırmaklar
raflara kitap olarak birikecek ağaçlar
Şimdi çok uzaktalar.
İğneyi ipliği bir de yağmurları topla
gidiyoruz buradan
Yaşam öldü ve ölmeye devam ediyor,
Zamanın geciktiği yerlerde.
Şehirler, sokaklar
Dağlar, köyler...
Yani bir insan gibi
Bir gök kuşağı geçti üzerimizden,
Karanlıktı gün, belli oldu
Belli oldu, yağmurları
Bulutları ve yılları bu yüzden,
Ayırdık birbirimizden.
Yaşam tembelliğine ne büyük teşebbüs bu suskunluğun.
Ne büyük teşebbüs ölüme, yalnız kalmak düşüncenle bir başa.
Kaderci kudretin dizgininde bazen bir efendi olmak bazense köle.
Zamanda, mekanda, eylemde yalnızlanmak talihsizce...
Deliliğin eşiğinde adını hatırlatıyor düşkünlüğüm bana.
Daha önce hiç gitmediğim,
Ve gitmekte olduğum bir şehirde rastladım sana.
Henüz küçüktüm, henüz küçüğüm...
Gidemediklerime yabancıydım.
Ceketimle yalnızlığımı paylaşırken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!