Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

İnsandır kendi, kendini küçülten,
İnsandır kendi, kendini yücelten.
Kimi Yüce Haktan, küçülen insan,
Kimi Yüce Haktan, büyüyen insan

Bebekken tatlıdır, güzeldir insan,

Vakit vaktinde buluşur karma karışır zaman,
Bir yılın ardından bir yılı takip eder yılan.
Sırtta dört ayak üstü yürür kuyruğa bağlı plan
İkiyle üç arası insana benzemez insan.

Ülkeler karışır savaş üstüne gelir savaş,

Tanımadan dostum deyip hemen güvenme.
Eyvah edip gözyaşıyla vurup dövünme.
Kim ne derse desin, sakın ola övünme,
İnsan ağaç olsa da, sen sırtını dönme.

Her Makam sahibini itibarlı sanma,

Gökte yıldızların, her biri ayrı zümre,
Kulların kalbi nifakta, yön niye umre.
Ören islama ağ örer, alim der örme,
İnsan aklın ermez, doğruyu yanlış görme.

Çok soru sorma, dil akla de ki? Sükut et,

Gün gelir bulutlar, gece gibi kararır,
Gök üstü simsiyah kara delik açılır.
Yayılır etrafa herkesi korku sarar,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

Bir çığlık duyulur, kulağı sağır eder,

Gün gelir bulutlar, gece gibi kararır,
Gök üstü simsiyah kara delik açılır.
Yayılır etrafa herkesi korku sarar,
İnsan bir kurtuluş arar, görmez önünü.

Bir çığlık duyulur, kulağı sağır eder,

Kin gütmeden kalp kırmadan insan gitmeli,
Geç olmadan her insan iyilik etmeli.
Sevilmek her zaman elbet güzeldir ama
İnsan dediğin sevmesini de bilmeli.

Yerinde gülüp ve yerinde ağlamalı,

Onca masum insanlar, enkazın altında yanar,
Müslümanların yarası durmadan niye kanar.
Şehit kardeşlerimizi söyleyin kimler anar,
İnsanlar düşer gaflete, yanlışı doğru sanar.

Kimileri oyun kurar, kimileri plan tutar,

Bal olsan, insanlar baldan bıkıyor,
Kullar bıktıkçı, boğazın sıkıyor.
Adressiz silahtan, mermi çıkıyor,
İnsanım diyenler, yuva yıkıyor.

İnsanlar tutamaz, yılan dilini,

Dünya düşmüş zinanın çukuruna,
Düzeltmek zor, ey Hazreti Muhammed.
İnsanlar Kumar eğlence peşinde,
Say, say bitmez, insanın ayıpları.

Kimi çocuğunu, çöpe atıyor,