Zeki Günay Şiirleri - Şair Zeki Günay

Şükreden kullar, erer refahına,
Nasip varsa, kul kalkar sabahına.
Namaz yoksa, ruh ermez ferahına,
Aşk yoksa girilmez, hakk dergahına.

Sürgün söndüremez, hakk ateşini,

İşte sarık işte Asa,
Hızır Ulu-l Azam Musa.
İman İlmi kul bulursa,
Varır Kul, Hakk divanına.

İnsan huyu huy olmaksa,

Yalan olan şu dünyada,
Bil şükrün has kıymetini.
Herşeyi eksiksiz veren o,
Kul bilmez, Hakk hikmetini.

İçki zina, güzel kılma,

Kul kulun Yoksa İlmi,
Var bul ilimli kulu.
Dört bin çeşit İlim var
Kaça ayrılır kolu.

Maksat Musa olmaksa,

Her bir bakışta sebebiyet aradınız,
Her saniye beni göz ile taradınız.
İşinize gelmeyince karaladınız,
Kalpleri bilen Allah, hakkım helal değil.

İnsana değer verdim kendini bir halt sandı,

Şanlı insan, Allah sevdiğine dert verir,
Dert halis kulda, elbet birgün belirir.
Hakk'a savaş açan, azap ile gerilir,
Hakk'ın sevgili kulu, Kıl tesbih namazı.

Nebi Muhammedi an, o hergün kılardı,

İnsanlar şaşar beşer, doğruyu seçemez,
Hakk emri önüne, kullar engel dikemez.
Allah dilemedikçe, kul bilek bükemez,
Hakk karar önüne, hiç bir Hakim geçemez.

Allah dilemezse, yaprak oynatamazsın,

Dünya dediğin fani,
İlim İrfan nerde hani.
Takva dost arıyor Lakin,
İman? Hakk kulları cani.

Bilmez Hakk'ın nimetini,

Kullara verdin sen, has nimetini,
Kul bilmez oldu şükür hürmetini.
Bitmez sandı, dünyalık servetini,
İnsan görmez oldu, hakk rahmetini.

Bilmez dünyalık mal sığmaz kabire,

Bülbülü Gül eyledim,
Gül'ü Bülbül eyledim.
Hakk'ın ateşi diken,
Kalbime pir eyledim.

Yanar bahtımın sacı,