Zeki Çelik Şiirleri - Şair Zeki Çelik

Kış günü ocak'ta dışa çıkmadın,
Hane de oturdun asla bıkmadın,
Fakire,yoksula gidip bakmadın,
Bu gün anlat bir yıl yaptıklarını.

Şubat'ın sovuğu dinmek bilmedi,

Görüş ayrılığa yolu açıyor,
Molotof kokteyler alev saçıyor,
Pankartla izinsiz cadde geçiyor,
Sokağı taşırır aşırı eylem.

Masum halkımızın içine dalar,

Gübreyi soruyor toprak verimli,
Güneşi vuruyor, hava ılımlı,
Yağmur,kar yağıyor suyu olumlu,
Isparta yöresi Cennet bahçesi.

Fidanı dikince yetişmektedir,

Kendi helalini gözün görmüyor,
Evlilik yapsan da anlam vermiyor,
Gerçeği desek de aklın ermiyor,
Her şeyi ortada saklı mı sandın? .

Kabak çiçeğisin çabuk açarsın,

Gönlümü kaptırdım cilve nazına,
Yoldaşın olurum bahar,yazına,
Çok iyi bakarım oğul, kızına,
Paraya,mal,mülke kanma sevdiğim.

Dünyanın düzeni başından bozuk,

Aile içinde kayıplar vardır,
Kuran'ı hatmetmek en büyük kardır,
Duacı olanlar çok bahtiyardır,
Büyükler ruhuna okunur hatim.

Vatanı beklerken pusuya düşer,

Sakince yaşamı arzula yalım,
Kendimizi iyi hazırlayalım,
Gerekli sabrı da az zorlayalım,
Belaya davettir kin nefret öfke.

Her türlü insana rastlamak mümkün,

Anneni kaybettik yüreğim ezik,
Alnımda,yüzümde oluştu çizik,
Yetimler,öksüzler orta da yazık,
Ciğerim,özümsün bırakmam yavrum.

Alnıma yazılmış bu kara yazı,

Fitnelik, fesatlık aldı yürüdü,
Bazı erkek etek giydi sürüdü,
Atalar üzüldü,eti çürüdü,
Adam gibi adam olamıyoruz.

Babanın,oğula geçmiyor sözü,

Sigara yakerken kibriti atma,
Oksijen yerine mikrobu tatma,
İzmarit olunca yere bırakma,
Çevreye atarsak çöplük oluyor.

Kabuklu yemişi sokakta yeme,