Pembe beyaz bir ağıt
Aceleyle yazılmış
Kalbinden her geçene deymeyen,
Badem ağaçlarına yüklediğin
Yağmur yağmasını bile beklemeden,
Döktüğün çiçeklerin...
Öyle yorgunum ki ...
Anlatmaya dilsiz
Bakmaya gözsüz
Üç ala karga dalda beni dinliyor
Kaybettim harfleri
Sen deniz kokusunu sevdin
Ben seni
Sen sarılmayı sevdin
Ben sarıldığın yeri
Göz ve gönül arasındakini
Mordan pembeye
Kimden kime gölge düşer
Ağaç bilir insan bilmez
Yürekteki söz yarası
Közün ardına geçemez
Gün gelir devran da döner
Pişmanlık duymazsan eğer
Güneş tarlasına bulut ektim
Gün topladım sevda biçtim
Uçurtmayı aya salıp
Yıldızları biriktirdim
Cebim delik ipim kesik
Gözümde vefa yarası
İcine rüzgâr doldugunu hissetti
Eğildi baktı ,
Vücudundan çıkmış bir uzantı
Boş muydu ?
Meraklandı yaklaştı,
Çocuklukları
Eteklerinde saklı
Kızlarız biz
Kiraz küpeler kulakta
Annemizin eşarbından saçlar
Uzar gider eski yıllara
Sokakta unutulmuş
Bir kız çocuğu
Elinden tutup
Gezdirdiğim
Denizleri giydirip
Maviyi içirdiğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!