Zamansız Yazılar... İlk Mektup... Şiiri ...

İnsan, hiç görmediği birini sevebilir mi?

İnsan hiç görmediği biri için kenetlenmiş parmaklar gibi sımsıkı tutunabilir mi hayata?

....

Bu soruya yükselen hayır seslerini duyuyorum. Madem ki, insan görmediği birini sevemez, o halde körler hiç kimseyi sevemezler... Öyle mi? Doğuştan kör birinin ailesine, dostlarına duyduğu şey sevgi değil mi? Yada başka bir açıdan bakalım, insan, yüce yaratıcı olarak tasavvur ettiği şeyi sevemez mi? Kaç kişi tanrısını görme şerefine erişmiştir ki? Peki, tarihî değer taşıyan şahsiyetlere, inandığı değerleri için ölen birilerine sevgi duyulamaz mı? Halbuki insan hiçbirini görememektedir, değil mi?