Zamansız Ölmek Şiiri - Yahya Özcan

Nice dostun vardı senin
Yürek dağlayan kangren gecelerde
Kireç sıvalı memleketin damlarında
Gece yıldızları beraber saydığınız
Nice sevdiğin vardı senin
Yine de unutulmuyor o günler
Otuz santim kompartıman aralarında
Dostlarınla yaptığın gece yolculukları
Yokluklar içinde öğrencilik
Varlıklar içinde yalnızlık
Dostluklar içinde vefasızlık varmıydı
Varmıydı bizim kitabımızda böyle kalleşlik
Zamansız ölmek varmıydı...
Hepsi bir kurşunla yitip gitti
Artık anlayamıyorsun bu olanları
Katran karasıyla boyayıp gecelerini
Hep kendi içine gömülüyorsun
Nereye kadar gider bu yalnızlık
Nereye kadar gider bu yalancı sevdalar
Sonu gelmeyen bir uçurumdasın
Ve sen hep düşüyormusun
Üşüyormusun yalnızlık ateşinde yanarken
Geceler sensizken hep üzgün mü
Yoksa yıldızlar ağlıyor mu
Koyma dostum beni buralarda yalnız
Sevdamı yerde koyma
Çek vur...
Ama beni yalnız koyma
Sende biliyorsun
Hayır yanılmıyorsun
O günler çok uzak
Hatta sana yasak
Men edilmişsin sen
Dünyanın pembe enlem ve de boylamlarından
Sana hep yalnızlık hep keder
Artık kimse yok yanımda
Kan kırmızı kara gecelerden başka
Sadece baş ağrılarımla dertleşiyorum
Ve ben korkuların yetim oğlu
Serseri mayın gibi dolaşıyorum
Adressiz kör kurşun misali
Her musallada seni arıyorum...