Zamanların birinde sen geliyorsun aklıma.Uzun uzun geçiyorsun gönül yolumdan, seninle el ele göz göze.Yüzümde hep aynı renk.Bu hatırladığım renk sana olan yönüm.Seni seven, senin beni sevdiğini bildiğim renk.Hep aynı bakış.Çakmak çakmak gözlerim ateşli bir o kadar arzulu bakışlarım var yüzümde.Ben senin yanındayken aynı yüz ve aynı renk oldum.Gönül penceremde hiç fırtına olmadı.Esen bu rüzgar hep ılık ılık aktı içime.Senin sevginin dolaştığı damarlarımda kan oldu can oldu yüzüme,yüreğime, kendime.Saçlarımı hep saldım ben yeni günlere penceremden.Güneşi hep gördüm ben kendi içim de.Sensizliği hiç düşünmedim ki ben, fırtına nedir bilmedim ki. Ben yeni günlere camlarımı kapatmadım ki seninleyken.
Sonra zamanların birinde ben geliyorum aklıma.Şimdiki ben. Korkak,saklanmış ruhum çıkmıyor artık yeni günlere.İçimdeki ben ne oldu nerde kaldı bilmiyorum.Bildiğim şey artık camları açmıyorum.
Nisan 2005
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta