Acımasız zamanın saçlarına asıldım
sallanmaktayım
saatler günler aylar yıllar
yorulmadılar bir türlü
asılmış bedenimi
sallayıp durdular
acımasızca
zamanın beklerliğini
duyumsamadım
geçti gitti
ve gidenler dün gibiydi
film şeridi koptu kopacak
yüreğim ağzıma gelirdi
toz olur savrulurdum
kışın tipisinde
baharın ılgın
esintisinde
hep acımasızlığı yaşadım
zamanın durgun
dinginliğinde
çoğu kez
kilit vurdum hecelerime
sustum
bağladım ömrümü
ruhumun ta derinliklerinde
gömdüm ve
zamanın acımasızlığına
bıraktım tinsel bedenimi
çağladım kimi gün
ağladım
asılmışken
acımasız zamanın saçlarında
bir mızrak gibi sapladım
günlerime
acılarımı
ve ne gariptir ki
yaşamadım
umudun umudunun bu umutsuzluğunu
kelepçe gibi taktım
belleğime
savruldum hergün
esen yelin
esintisinde
daha sallanmaktayım
yaşamın ve zamanın
acımasızlığında
haberin olsun.
14.05.2008/ANKARA
Kayıt Tarihi : 17.6.2008 10:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!