Mehmet Veysel Müjdeci Şiirleri - Şair Me ...

Bir kadın tanıyorum sevgiye muhtaç
Bir adam tanıyorum bu sevgiye aç

Ölüm zindanlarında ölüyordum acından
O kadını tanırdım kestirdiği saçından

Kördüğüm ol bu bedene çağırırsam gel
Sensiz tutunacak dal bulamasamda
Gönül çevren duvar olsa sevginde engel
Seni bilmekte güzel ben olmasamda

Geçtiğim sokakların her bir köşesi

Taze kokusu vardı bir sonbahar yağmuru
İçim çöplükten yuva içi Damla’dan duru

Bilseydi hüzün dolan bulutlar sevdamızı
Bilseydi alem Cihan bitmeyen davamızı

Kaybolmuşum bir diyarda söyle nerdeyim
Kokun sarmış caddeleri meyli yerdeyim

Uçan kuşun gözlerinden seni bilmektir
Çiçeklerin arasından gülü seçmektir

İçimdeki tüm kendimle kıskanıyorum
Seni senden seni benden seni çevrenden
Bir sevdanın kabuğunda saklanıyorum
Seni çalan şarkılardan senli seslerden

Bahar yağmurun altında attığın adımlar

Sen sevdanın korkusunu nerden bilecen ?
Sen hiç ateş olmadan köze döndün mü ?
Benliğimden habersizdir gündüzle gecem
Sen bir aşığın uğruna her gün öldün mü ?

Sen sevdanın zirvesine nerden varacan ?

Gönlümün çerağında sızlıyor Tabip
Caninin öldürttüğü cesur Hamza’yım
Göz perdem kapanmış dünya bir garip
Yürek mızrak ucunda bense dardayım

Körleşmiş gözlerine kandiller yaktım

Seni soruyorum dağlardan tepelerden
Kokunu arıyorum esip geçen yellerden
Gidişin vardı senin vedayı kıskandıran
Adım adım geziyorum geçtiğin o yerlerden

Seni soruyorum denizlerden çöllerden

Bir umuda sarılmanın verdiği azap
Yaşanılan bu kaderi sen yazdın ya rab
Hangi beden dayanacak bu acılara
Yaşattığın cehennemde ettiğin gazab

Ya biz kullarından öte kul olamadık

Yüreğimi sorma bana bir yangın yeri
Buz tutmuş tenime dokun belki de erir
Sevdanın ateşi söner üşütür beni
Bir sevdan üşütür beni bir de zemheri

Zemzem olsam tadabilsem o tatlı suyu