Sessizlik, en eski dildir;
konuşmadan da büyür içimizde.
Kökleri olmayan bir ağaç gibi yükselir yalnızlık,
ve dallarında paslanmış saatler sallanır.
İnsan, kendi gölgesine sığınan bir sürgündür,
her adımında kendinden biraz daha uzak.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta