Zamanın Kıyısında Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Küçük bir kutuya koymuşlar
Eski çakıl taşlarımı,
Renkli ipliklerle ördüğüm hayallerimi,
Düşlerimi,
Ve o kırık tahta arabamı.

Üstüme kapanmış bir kapak,
Sessizce kilitlemişler geçmişimi.
Ben ise sokağın rüzgarında,
Ayaklarım çıplak,
Bir yarım gülüşle yürümüşüm yollarda.

Bir zamanlar neşeydim,
Gün batımında saklambaç oynayan,
Şimdi gölgeler peşimde.
Boyum uzamış ama gönlüm dar,
Büyüdüm dediler,
Oysa çocukluğum derin bir kuyu.

Zamanın kıyısında bekliyorum,
Açacak biri o eski kutuyu,
Çıkaracak içinden renkli düşlerimi,
Belki o gün,
Bir kere daha kaybolurum.