Kızlar vardı ben onları tanırdım
Kolay kolay erkek beğenmezlerdi
Doktor Mühendis filan beklerlerdi
Bu sırada yaşları epey ilerlerdi
Taliplerine birer kusur bulup
Evde kalmayı marifet zannaderlerdi
Nihayet yukardan aşağıya doğru
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta