Zaman Acıyı Götürmüyor Şiiri - Şenel Gökçe

Mülteciyim, beyaz düşlerimi kaybettiğim yerde
anımsamıyor özlemlerimi zaman;
yangın elleriyle ilkbaharlarımı yakıyor.
Oysa külünü toplamıştım, tüm aşklarımın
senfonisindeyim, çekip gidiyor sonsuz mutluluk.

Sesim, yalnızlıklarımın soluksuz rüzgarı
hangi yana savursam, kendi iklimine yabacı;
önce bulutları taşıdı
sonra tenime dokunan nemlilğini evrenin.
Gümüş yağmurlar yağmadı, aysız gecelerimi;
yitikti düşlerimden geriye ne varsa

Şimdi kıyısındayım, ürkek sessizliğimin.
Parıldayan ışığını arıyorum, parçalanmış dünyanın;
öğretildiği gibi değil
zaman, acıyı alıp götürmüyor bazen.
Işıksız sularda karanlık
bir yaprağı kemirip dururken
acı, zamanla oynaşan ağır bir hüzün.