Zaimli Şiirleri - Şair Zaimli

Uzaktan uzağa
Acı çekmeye alışır engellere rağmen ömürüm.
Gönül!bu kah güler kah küser durmaz yürürüm
Sensiz hicranı rengine bürünür benim her günüm
Hıçkırıklarım Gurbetçi mektuplarında gibi gülüm

Bak yavrum,
burasıydı, bizim evimiz.
Ne güzeldi eskiden
bilsen köyümüz.
Burası tandır damımız
Burası merek'ti

vicdanın terazisi
Yaralar kabuk bağlamış iyileşmez.
Acı yüklü kervan sırla kaplıdır bilinmez.
Ah kara perdenin gözü kör olsun.
Ağla İslam alemi ağla Kerbelaya ne olursun.
Varmı ki vicdanın terazisi ki tartılsın,

VEFA !
"dünyanın bozulmasının sebebi, “ahlaksızlık”tır
Ahlakı olmayan bir toplumun yıkılması haktır.
Ey Can,Baksana Bu dünyada insanlık nereye gitti?
kurudu;Vefa gölünün suyu ,Dünyanın ömrü de bitti.

vefasız hayat

Diyorum ki,Ben şair olsam,sen şiir
Belki ikimiz bir kitap oluruz kim bilir
Ah be vefasız hayat sen nelere gebesin
Sen yaşa içindeki,zalimler hep gebersin

Ya Allah!
"Kainattan hâlıkını soran bir seyyah
Zira her şey nasiptir.bil,deme eyvah
Zikret Yaradanı,her gece ,her sabah.,
Ya Sultan,Ya Fettah Ya Rezzak Ya Allah.

YAĞMUR VE SAÇIN
Yağmur yağarken ıslanırdık ikimiz beraber.
Gözlerindeki mavi gökyüzüne benzerdi.
Değişir yönü rüzgarın da saçlarını okşardı.
Güzelim Saçların ıslak gonca güle benzerdi.
Ağaçlar bahara hazırlanıyor ki, çiçekler açıyor.

Yağmur yağacak,
Bir ısıtır, bir üşütür, Kainat insanı
Allah konuşmak için yarattı Lisanı,
Kadere küsüp de kalkıp gidiyorsun.
Haksızlık karşısında lal gibisin susuyorsun.
sarıldım derken mutluluğun parçalanır

Ya İnsan,Ya İhsan
Unutma ki,Aşk gözleriyle değil,hayaliyle görür,
Sen görmezsin amma seni Yaradan daim görür
Güzel düşün güzel rüya gör.Gerisi bir karabasan.”
hiç olmak değil ,buydu demek diyeceksin ölüm.
zaimli

Yakarış
Gelemem bu hal ile kapına,elim,yüzüm kapkara,
Veysel Karan-i gibi ağlayarak koyulsam sahralara.
Yüzümü yıkasam Hırka-ı Şerifin yunan suyu ile
Ya Rabbım Perişan Halim,yalvarsam Yunus'un dili ile