Zaimli Şiirleri - Şair Zaimli

Sultanım

Neden bilmiyorum! Nefsimin
dizginlerini tutamıyorum,
menzile varamıyorum
Ey en güzel sevgili,

kâinat geceyi alkışlıyor,ay doğacak yine akşamdan,
Mum yanar yanar ağlar gözyaşı süzülür şamdandan
Hüzzam makamında bir şarkı söylüyor suskun dilim
Kar yağsa da benim gönlüm bahardır ey dört iklim
kâinat geceyi alkışlıyor,ay doğacak yine akşamdan,
Mum yanar yanar ağlar gözyaşı süzülür şamdandan

Suskunun ,
Gülüm senin ıtır, leylak kokunu özledim.
Gamla yoğrulur,keder ile uyanır gözlerim,
Yanıyorum tandır gibi,ateşlerde kor dayım.
Bakar giderim fani aleme her gece oradayım
Etmem acele mihnet,Makbere varmakta kısmet.

Tekke diye takke giydik.
Üşür hep ayak parmaklarım yaz aylarında.
Boy gösteriyor yedi, cüceler dev aynalarda
Kabristandan haber sorarsan hepsi dolmuş
Boşmuş bu yalan dünya ,insanlık telef olmuş

TUNCAY'IM
Unuttum ben,Yazgımı Unuttum ,
Günler geçti,kayboldu umudum.
Yağışlı gecelerde hep,öptüm resmini
Islak zeminlerin üstünde yattım.
sineme çekecektim yıllardır hasretini,

Namerde el değdirmeyiz,
mübarektir,bizim topraklarımız
Türkmen,Kırgız,Oğuz,Göktürk,
Selçuklar'dır öz dedelerimiz.
Ay yıldızına,Kainat aşık,
şehit kanı ile bezenmiş bayrağımız.

Namerde el değdirmeyiz,
mübarektir,bizim topraklarımız
Türkmen,Kırgız,Oğuz,Göktürk,
Selçuklar'dır öz dedelerimiz.
Ay yıldızına,Kainat aşık,
şehit kanı ile bezenmiş bayrağımız.

turuncu,
Denizlerin mavisi senin o gözlerin
Üşürdü,ellerimden tutunca ellerin
öylesine yalnızım ki,gün buğusu gibi
caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
çığlıkları martıların.Bir mekik gibi kalbim

Bu akşam

Baktıkça güllere
böler uykumu geceler
yaz günlerinin serinliği
kızıl ateşe dönüşür.

Ülfet meydanı
Bin türlü belası var dünyanın
Biri bin para satılıyor yalanın
Sakla samanı gelir,derer zamanı
Yatsıya kadar sürer yalancının yalanı,
Yâd ettim seni hasret içinde gülüm