Zaimli Şiirleri - Şair Zaimli

Kederli yollarım
Yere yapışmış ayaklarla,
Bir yıl daha geçti ömürden ,
Etten ve kemikten değil de
Demirden olsa erir insan dertten,
Göz kamaşmış,cazibesinden güneşin.

Göz yaşlarım,
yanaklarıma
ve giysime kar gibi yağar
Haram beldeye
bakan karlı dağlar,
her muharrem de ağlar.

Duydum ki,garibim hastaymışsın
Merhem olup ta,yaranı örtsem
Veda buselerini hiç sevmem
Keşke bir kez anlından öpsem.
Ayrılmasam bende hasta yatağından.
Silsem ayrılık gözyaşlarını,tek tek

Keşkeler olmasaydı,
Boşuna civanlar verdik bir hiç uğrunda,
Gidenler gitti .ölenler kimin umurunda .
Yandık köz köz ateşleri tuttuk ellerimizde,
kaybetmenin o zehirli buğusu kalbimizde
ayrılık kurşun kadar acımasız,dön bak geriye

Niyet kime kısmet.

Nereye gidiyoruz,yollar mı labirent
yoksa insanlardan kalktı mı zihniyet.
Şükretmeyi unuttuk,kalmadı iyi niyet
güzel yarınlar,kime niyet kime kısmet.

Kar Bize vız Geler...

Biz garda boranda büyüdük
Bele Kış gıyamet bize vız gelir
Sabret zaimli bu kış da biter
Bu kışın ahirinde yaz da gelir.

kızıyorum

Anlamadım,Hikaye mi?
yoksa masal mı aşkımız
Söyle ey vefasız,Dünden bugüne
Neden hiç yansımadı aşkımız

Korkuyorum !

Ya sen kalbim,yaktın bu yüreğimi.
Mavi gözlerinle sonkez baktın ya!
Düşlerin; yaşamın gerçeğini anladım.
Silme, Ölümsüz aşkın gözyaşlarını!

Köyüm
Mendile sardığım sacının
her telinde.buram buram
Kekik kokulu hasretimsin
yaylasına kurban köyümün
kahve rengi gözlerin her gece

Kul Allah der de,

Kul,Allah der de Rüku ile eğilir secdeye başlar,
Namaz ile yerine oturur hüzünlü kalpteki taşlar
İz bırakır Allah aşkı ile yanaktan süzülen yaşlar
Kul,Allah der de Rüku ile eğilir secdeye başlar